بسمه تعالی
ویژگی ماه حرام نسبت به دیگر ماه ها در این است که اگر در ماه حرام قتلی صورت بگیرد یا اینکه باعث جراحتی در کسی شود، دیه ی آن دو برابر ماه های دیگر سال محاسبه می شود.از منظر اهل معرفت همان طور که دیه جراحت ظاهری دو برابر محاسبه می شود در این ماه، جراحت باطنی که همان گناه و معصیت و ضربه زدن به روح و قلب انسان است در این ماه دو برابر محاسبه می شود چرا که منجر به شکستن حریم الهی میشود.
در قرآن کریم برای کسی که حرمت حریم و خانه ی الهی را بشکند و مرتکب محرمات احرام شود، مجازات سختی در نظر گرفته شده است که نشان می دهد حفظ حرمت حریم الهی چقدر اهمیت دارد.[1]
مرحوم سید بن طاووس می نویسد: اگر ماه رجب از ماه های حرام الهی است، یعنی قرقگاه الهی است و بندگان در این ماه در حریم امن پادشاهی مقتدر قرار دارند که اجازه نمی دهد شیاطین و دشمنان بر آنان یورش ببرند.[2]
مرحوم سید علی آقا قاضی نیز در توصیه هایشان به شاگردانشان به این مهم اشاره می کردند که همان طور که کعبه قرقگاه مکانی الهی است، ماه های حرام نیز قرقگاه زمانی خدا هستند و همان طور که ما در حرم الهی باید از محرمات اجتناب کنیم، همان طور باید در این قرقگاه های زمانی از حرام دوری کنیم.و می گفتند: همان طور که در این قرقگاه مکانی انسان قرب به خدا پیدا می کند، در قرقگاه زمانی نیز انسان به مقام قرب الهی می رسد.[3]
از منظر ایشان مهم ترین عمل در این ماه توبه واقعی به درگاه الهی است و پس از آن پرهیز از گناهان صغیره و کبیره است در حد استطاعت و در مرحله ی بعد التزام به مراقبه که آن را هم به دو مرتبه تقسیم می فرمایند : مراقبه ی صغری و کبری .
مراقبه ی صغری یعنی انسان نفسش را از ارتکاب به آنچه مورد رضایت الهی نیست باز دارد و مراقبه ی کبری یعنی نگاه داشتن دل از آنچه محبوب نمی پسندد.[4]
با این تفاسیر چقدر خوب است که در این ماه مراقب رفتارمان باشیم تا مبادا با خطایی ما را از این قرقگاه و حرم امن الهی بیرون کنند.
