بسته به طرز فکر من است . بسته به نیاز من است که چه بخواهم. گاهی تنها رزقی که از خدا می خواهم چیزی است که از شکم فراتر نمی رود.
گاهی هم شکم تمام چیز ما می شود و فکر می کنیم هیچ چیزی مهم تر از آن نیست. راستی تمام هستی باید به این سمت حرکت کند ؟
تنها برای رسیدن به بطن ؟ نه این نیست ما برای این آفریده نشدیم که صبح تا شب بدنبال پر کردن شکم بدویم .
قدری فکر کردم و قدری در مبانی فکری استاد گشت زدم و دیدم تنها جسم ما رزق نمی خواهد ، روح و قلب و عقل هم نیاز به رزق دارند.
و چه خوب است که این رزق را من حیث لایحتسب دریافت کنیم . از دیشب این فکر در ذهنم نقش بست که چه خوب است تقوا رزق مادی و معنوی ما را «من حیث لا یحتسب» می رساند.
آیات و نشانههاى خدا، ارزاق حواسّ ما هستند و تدبر در آیات حق، زمینهاى براى تفکر تو مىشود و رزقى است براى فکر تو، تفکر معرفتى را به وجود مىآورد که رزق عقل توست، تو مىخواهى بسنجى و انتخاب کنى، در تاریکى که نمىشود سنجید.
پس این معرفت، رزق عقل توست و عقل با انتخابى که مىکند طاعتى را مىآورد و این طاعت، رزق قلب توست و قلب تو با طاعتش قربى را مىآورد که این قرب، رزق باطن و روح توست.
استاد عزیز به سه رزق در این جمله اشاره کردند ؛ رزق فکر ، رزق عقل ، رزق قلب که هر کدام به ترتیب رزق ها را به دنبال خواهند آورد .
اما «و من یتق الله یجعل له مخرجا و یرزقه من حیث لا یحتسب ...»و این رزق فکر و عقل و قلب چقدر زیباست که «من حیث لایحتسب» به ما برسد.
